Secas se bele haljine


prve za tebe skrojene


na tvoj sesti rodjendan


su te slikali u njoj




I ta je slika zarobljena


sa stotine drugih uspomena


retko se iz izhabane


kutije izvlaci



Secas se starih vozova


majcinih lakih pogleda


igara sa sestrama


tvojih ociju punih sunca




Vreme je zatamnilo


plave pramenove


jos ih i usivilo


takvi su i sad




Kolevka puna secanja


uspavanih od vremena


vuces je poput kofera


kad prodjes pored nas




Ref.


I sad ti suze nose mir


niko drugi ne shvata, sem njih


sta si izgubila


vreme se ne vraca




Bez straha klizis kroz godine


i svaka prica te dodirne


suze su prekrile osmehe


tek ih uz pozdrave izigras




I trazis priliku da ga spomenes


sve sto te seca na njega da dotaknes


kao ruke njegove


tople, mekane




Ref.