Bio je becar, ratar i sanjar


sokacka dusa, gospodin fin


volio pjesmu, tambure, vino


mnoge sam zore docek'o s njim




Spominj'o cesto dva konja vrana


i njivu kojoj ne vidis kraj


u mladoj sumi, na kraju stana


podneva ljetnog trazio hlad



Ref.


S tamburom nocu, kroz brazde danju


pjesme i tuge cudnovat spoj


nikad ko drugi, bio je svoj


bio je svoj, stari moj




Jos jedan pogled sanjarskog oka


bio je srpanj, vecernji zvon


ostade za njim brazda duboka


i kapi rose u oku mom




Ref. 2x