В гради носиш грутка тешка, туѓ ти е мојот глас,
Пролетта си оди од нас.
Гасне сиот жар, оној ѕвезден дар,
Носи горчлив здив помеѓу нас.

Ако треба драга, стопи ме од тага,
Но запри се, погледај ме.
Кажи нешто драга, па макар и лага,
Насмевни се, налути се
Само еден збор ми треба, цвету мој
Да те земам в топол преграт свој.

Стиш тука покрај ѕидот, солзат очи твои
Допир не чувствуваш мој.
Денот носи смев, еве го на праг,
Земи го, прегрни го ти пак.

Ако треба драга, стопи ме од тага,
Но запри се, погледај ме.
Кажи нешто драга, па макар и лага,
Насмевни се, налути се
Само еден збор ми треба, цвету мој
Да те земам в топол преграт свој.

Знај в срце надеж гори, прозбори!