Nedjeljno jutro u malom selu ispod Stare planine


sunce obasjalo svadbeno kolo i bijele svatove


u kolu djevojke tanke, visoke, ruku punih darova


i najljepsa od svih u haljini bijeloj Nina Koncareva


lijepe djevojke svadbene grlice same kolo vodile


jer momaka nema u ovome selu ispod stare planine



Puscana jeka propara nebom, svatovi zastali


dva siva sokola ranjeno kliknula, u nebo poletjela


zadrhtala suma, utihnule ptice i stara planina


na crnim konjima dva jahaca iz sume doletjela


i sunce vec zaslo je vecer se spustila u selu nigdje nikoga


a u bijeloj haljini svog dragog cekala Nina Koncareva




Vranci se propeli bijesom noseni, a jahaci umorni


bijelu kosulju, crvenu, krvavu, spustili preda nju


uzela bijelu kosulju krvavu, na grudi je prislonila


i dugo tako svog dragog grlila Nina Koncareva


noc je minula i zora obasjala selo ispod planine


i bijelu haljinu nijeme i kamene Nine Koncareve


i bijelu haljinu nijeme i kamene Nine Koncareve