I na pesmu nikne grad


i u vodi gori hlad


a covek nije sam




I do neba vodi put


i u steni raste cvet


kad mi doprate let



I kroz vetar dodje zvuk


pozeleni pesak zut


kad nadje pravi put




Kroz dubine vidi dno


i kroz magle dodje sjaj


kad ne zna za svoj kraj




U tisini cuje glas


na betonu vidi trag


kad sretne osvit blag




U beskraju nadje kraj


u teskobi novi zov


kad uzdah cuje nov